معلم پژوهنده
معلم پژوهنده -
امتياز:
3.7
از 5 -
رای دهندگان:
3
نفر
- نویسنده: دکتر اقبال قاسمی‌پویا
دومین دوره دکتری تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه تهران فقط دو دانشجو داشت. من که از سال 1343 وارد آموزش و پرورش شده بودم، ضمن معلمی به تحصیل ادامه دادم تا در سال 1354با هم دوره‌ای خود این دوره دکتری را آغاز نمودم. و اولین فارغ‌التحصیل دکتری در این رشته بودم. معلمی
را از حدود46 سال پیش در یکی از روستاهای حسن آباد جاده قم آغاز نمودم. در طول این مدت حتی مسوولیتی در حد مدیریت مدرسه را بر معلمی ترجیح ندادم.
از دو نفر فارغ‌التحصیل دکتری آن دوره، اکنون بیش از پنجاه کتاب و حدود سیصد مقاله منتشر شده است. تأمل نخست: آیا چنین کیفیت تحصیلی را اکنون می‌توان در میان انبوه دانشجویان دوره‌های دکتری یافت؟ آیا کمیت بر کیفیت سیطره نیافته است؟
تامل دوم: گفتم که معلم بودیم و پژوهش می‌کردیم. آیا ضرورت دارد معلمان در حین معلم بودن پژوهش‌گر باشند؟ و اگر نباشند چه می‌شود؟ و اگر بخواهند پژوهش‌گر باشند در مورد چه چیزی باید پژوهش کنند؟ نه فقط معلم که هر انسانی می‌بایست در مورد کار و فعالیت خود تأمل نماید، مسائل را بشناسد و به پژوهش بپردازد. معلم پژوهنده، تنها معلمی است که در کار خود موفق است. معلم اگر پژوهش‌گر نباشد ناکارآمد است. همان‌طور که معلم اگر سر کلاس نرود، نمی‌تواند وظیفه‌ی معلمی خود را انجام دهد، اگر پژوهنده نباشد از ادای وظیفه عاجز است.