جدال صورت‌ها

عطاءالله بیگدلی/ دانشجوی دکتری حقوق، دانشگاه امام صادق (علیه‌السلام)

1- حیات ما ایرانیان دارای شکل و صورتی است که در دهه‌های گذشته مستمراً مدرن‌تر شده است. مقایسه‌ی ساده‌ای بین اکنون ساحات حیات ما با گذشته‌ای نه چندان دور، این سخن را تأیید می‌کند؛ شهرهای ما اکنون بسیار مدرن‌تر و متجددتر از سی سال پیش هستند؛ لباس ما، غذای ما، وسائل ارتباط جمعی، موبایل و تلویزیون و آموزش، اقتصاد، علوم انسانی و اجتماعی، پزشکی، علوم مهندسی و فنی و... همگی نسبت به قبل بسیار مدرن‌تر هستند. ما به خصوص از سال‌های پس از جنگ تحمیلی از تکنولوژی، که صورت غالب روزگار مدرن پس از جنگ جهانی دوم است، به‌وفور و با فراغ بال بهره می‌بریم؛

اصل چهار و مدل آمریکایی توسعه در ایران

محمود مهام/ (عضو هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی)

  اصل چهار، توسعه و نظام اجتماعی در ایران

ترومن برای اولین بار در نطقی که در ژانویه 1949، موضوع کمک‌های فنی آمریکا را به دولی که از نظر اقتصادی توسعه نیافته‌اند، مطرح کرد؛ برنامه‌ی کمک‌های آمریکایی به نام «اصل چهار» ترومن مشهور گردید. در 24 ژوئن 1949، رئیس جمهوری آمریکا طی پیام خود به کنگره آمریکا اعلام کرد به‌منظور بالا بردن سطح زندگی مردم جهان حاضر است با کمک دول دیگر برنامه‌های وسیعی برای کمک‌های فنی طرح کند و نتیجه‌ی پیشرفت‌های صنعتی کشور خود را، که مهم‌ترین عامل بالا بردن سطح زندگی مردم آمریکا محسوب می‌شود، در اختیار جهانیان بگذارد و بدین‌وسیله سرمایه‌های خصوصی را برای به کار افتادن در کشورهایی که از نظر اقتصادی توسعه نیافته‌اند، تشویق کند.

اجتماع بلانشویی در اثر هنری

لارس ای‌یر/ مترجم: عظیمه ستاری

به نظر می‌رسد کلمه‌ی «اجتماع» هرگز نمی‌تواند پاسخگوی مطالبات زمانه‌ی ما باشد، کلمه‌ای که به‌سادگی تمام، تن به زبان‌بازی‌های سیاسی معمول می‌دهد، آنچنان فراگیر است که به مـَذاقِ چپ و راست به یک اندازه خوش می‌آید، در عین حال آن‌قدر نامحدود و باز است که در نهایت اساساً واجد هیچ معنایی نیست. این کلمه خود را به کسانی عرضه می‌کند که با تمنای به دست آوردنِ اجماع و اتحادِ از دست رفته، خواهانِ یافتنِ تسکینی برای آلام ناشی از فروپاشی ارزش‌های سنتی هستند؛ اجماعی که می‌توانست معیار سنجشِ این فروپاشی باشد.

بازتولید بینوایی

‌سعید فرزین/کارشناسی ارشد اقتصاد از دانشگاه تهران

  پساتوسعه چیست؟

پساتوسعه به پارادایمی اطلاق می‌شود که متکی بر مبانی پساساختارگرایی و پسامدرنیسم در ادبیات علوم اجتماعی در جهت اِفشای ماهیت مفاهیم و مقولات فراگیر و غیرقابل نقد «گفتمان توسعه» می‌کوشد. ایشان از توسعه معنایی معطوف به سلطه را فهم می‌کنند، سلطه‌ای که به شکلی نرم کشورهای گروه هدف را تحت تسلط خود درمی‌آورد. پساتوسعه‌گرایان از منظری پساساختارگرایانه به تبیین توسعه مبادرت می‌ورزند.

شیرینی‌های لیبرالیسم یا خویشتن‌داری اعتدال‌گرایی؟

محمدرضا قائمی نیک*

  مقدمه

هرچند گفته می‌شود در چند سال اخیر، اوضاع اقتصادی و معیشتی ایرانیان سخت‌تر شده و سامان دادن به آن در اولویت برنامه‌های ملی قرار گرفته است، اما آشکار، واضح و مبرهن است که راه‌حل به‌هیچ‌نحو در خود حوزه‌ی اقتصاد نیست؛ بلکه مسئله کاملاً مربوط به حوزه‌ی تصمیم‌گیری یا سیاست‌گذاری و لذا سیاسی و فرهنگی بوده، هست و خواهد بود. نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران، مبتنی بر الگوی مردم‌سالاری دینی است و در این الگو، همکاری میان دولت و مردم، از ارکان اساسی محسوب می‌شود. از سوی دیگر، الگوی مردم‌سالاری دینی، برخلاف الگوی سیاسی حاکم بر جهان مدرن، الگویی فضیلت‌مندانه و آرمان‌گراست که در پی دست‌یابی به کمالات معنوی بشر و اکتفا به حداقل‌ها در زندگی دنیوی، در پرتوی رعایت اعتدال و زندگی عقلانی و معنوی است.